Kriz ve tıkanmışlık duygusu ile bezenmiş zor günler geçiriyoruz. Sanki yolculuk bitti, sanki bir yerlerde yolda kaldık gibi bir duygu, kendini müthiş bir mizah anlayışı ile ifade eden ağır endişe ve kaygı dolu söylemler…

Oysa ki zaman akıp gidiyor, bizler olsak da olmasak da hayat devam ediyor. Seneler önce bir seyahatimde yolda kalmıştım, arkasından oturup düşündüğümde “yoksa aslında hep yoldayız da bir yerlerde kaldığımız hissine mi kapılıyoruz zaman zaman?” diye sorgulamıştım…

Konuşmacı olarak davetli olduğum iki ayrı etkinlik için Bilbao’dan Hong Kong’a gitmeyi planlıyordum. İspanya’da EMCC’nin koçluk ve mentorluk konferansından Taiwan’da JCI’ın genç liderler kongresine hiç yolda ara vermeden aktarmalı uçaklarla giderken eşimle Istanbul – Hong Kong arasını birlikte uçmak ve Hong Kong’da bir – iki gün kalıp, hem yatırım bankacılığı ile ilgili görüşmeler yapmak, hem de bir Pazar günü bu ilk defa gideceğim şehri doyasıya gezmekti amacım…

Bilbao’daki konferanstaki sunumumuz biter bitmez hemen hızla yola koyulmuştum. Ama çok uzağa gidemedim… 15.30’da Bilbao’dan kalkan Air France ile Paris aktarmalı uçup, 23.20’de Istanbul’a inip, valiz değiştirip 01.00 Hong Kong uçağına yetişmekti planım. Hatta Bilboa – Paris uçağında kabin içinde yanıma almama izin vermeyeceklerini düşündüğüm valizimi bile bir arkadaşıma bırakmıştım. Ama pırıl pırıl güneşli bir havada, bomboş diyebileceğim Bilboa havaalanında sadece bir yerde kalabalık vardı beni bekleyen: Bizim uçak gelmemişti, ne zaman geleceği ve kalkacağı da belli değildi. Belli olan tek şey Air France’ın o gün beni Hong Kong uçağına yetiştiremeyeceğiydi…

Devamını Oku